DOGO ARGENTINO – DOG ARGENTYŃSKI
Kraj pochodzenia: Argentyna.
Wygląd ogólny: Dog argentyński to typowy molos, proporcjonalny, bez cech gigantyzmu. Jego wygląd jest pełen harmonii i siły, widoczne plastyczne umięśnienie, ciało pokryte elastyczną przylegającą skórą. Ruch spokojny, ale sprężysty, zdradzający jego inteligencję i możliwość szybkiej reakcji oraz jego z natury radosne usposobienie. Miły i oddany, frapujący swoim białym umaszczeniem, zbudowany jak prawdziwy atleta.
Istotne proporcje: Jak u zwierząt mezomorficznych, żaden element nie dominuje nad pozostałymi, ciało charakteryzuje harmonia i wyważenie.
Kufa i czaszka równej długości.
Wysokość w kłębie równa wysokości w zadzie.
Głębokość klatki piersiowej równa 50% wysokości w kłębie.
Długość ciała o 10% większa niż wysokość w kłębie.
Usposobienie: Pogodny, otwarty, wrażliwy, przyjacielski, niezbyt hałaśliwy pies, zawsze świadomy swojej siły. Nie powinien nigdy być agresywny, tej cechy należy szczególnie przestrzegać. Nie toleruje osobników tej samej płci na swoim terytorium, cecha częstsza u samców. W roli psa myśliwskiego jest bystry, cichy, odważny i waleczny.
Głowa: Sprawia wrażenie mocnej i silnej, łagodna w liniach, pozbawiona ostrych konturów. Górna linia wklęsło-wypukła: wypukła czaszka dzięki wyraźnym mięśniom, lekko wklęsła trzewioczaszka. Połączenie głowy z szyją to mocny, umięśniony łuk.
Mózgoczaszka:
Czaszka: Zwarta, wysklepiona zarówno z profilu jak i oglądana z przodu. Wyraźne łuki jarzmowe tworzą duże wklęśnięcia w skroniach wypełnione plastycznymi mięśniami. Silnie rozwinięte mięśnie karku sprawiają, że guz potyliczny u doga argentyńskiego jest mało widoczny. Bruzda czołowa słabo zaznaczona.
Przełom czołowy: Lekko zaznaczony, jako przejście od wypukłej czaszki do lekko wklęsłej kufy. Mocno zaznaczone łuki nadoczodołowe sprawiają, że z profilu stop wydaje się wyraźny.
Trzewioczaszka: Tej samej długości co mózgoczaszka.
Nos: O dużych nozdrzach. Czarny. Widziany z profilu lekko uniesiony, jako zakończenie wklęsłości kufy. Front nosa prosty, prostopadły, w linii krawędzi żuchwy lub nieznacznie przesunięty do przodu.
Kufa: Mocna, nieco dłuższa niż głębsza, szeroka, jedynie lekko zwężająca się. Górna linia nieco wklęsła, co jest charakterystyczną cechą Doga Argentyńskiego.
Wargi/Fafle: Umiarkowanie grube, krótkie i przylegające. Luźny kąt wargowy, pożądana czarna pigmentacja.
Szczęki/Zgryz/Zęby: Mocne dobrze zachodzące na siebie, bez przodo- czy tyło-zgryzu. Szczęki nieznacznie, równomiernie zwężające się. Zapewniają maksymalny chwyt. Zęby duże, dobrze wykształcone, osadzone w linii, czyste bez próchnicy. Pożądane kompletne uzębienie, ale ważniejsze regularne ustawienie zębów. Dopuszczalny zarówno zgryz cęgowy jak i nożycowy.
Policzki: Duże, relatywnie płaskie, pozbawione fałd, wybrzuszeń i rzeźbienia, pokryte mocną skórą.
Oczy: Ciemne lub orzechowe, chronione przez pigmentowane powieki, ale brak pigmentacji nie jest wadą. W kształcie migdałów, szeroko osadzone, na średniej wysokości. Wyraz oczu żywy i czujny, ale jednocześnie wyjątkowo twardy, zwłaszcza u psów.
Uszy: Osadzone wysoko na bokach głowy, szeroko, tak jak szerokość czaszki. Kopiowane w kształcie trójkąta o bokach nie dłuższych niż 50% długości przedniej krawędzi naturalnego ucha. Jeśli nieskracane, są średniej długości, szerokie, grube, płaskie o zaokrąglonych końcach. Pokryte gładkim włosem, nieco krótszym niż na tułowiu; niewielkie plamy na uszach dopuszczalne. Uszy u doga argentyńskiego w spoczynku przylegają do policzków, w podnieceniu na wpół uniesione.
Szyja: Średniej długości, mocna i wysoko noszona, dobrze umięśniona, lekko wysklepiona. W kształcie ściętego stożka, połączona z głową umięśnionym karkiem ukrywającym wszystkie kości, szeroką nasadą połączona z klatką piersiową. Pokryta grubą, elastyczną skórą, mniej przylegającą niż na reszcie ciała. Pod brodą delikatne fałdy skóry, ale nie zwisające. Włos w tej części nieco dłuższy niż na reszcie tułowia.
Tułów: Długość tułowia u doga argentyńskiego (mierzona od mostka do guza kulszowego) jest dłuższa o 10% niż wysokość w kłębie.
Górna linia: Pozioma; kłąb i zad na tej samej wysokości.
Kłąb: Duży i wysoki.
Grzbiet: Mocny, silnie rozwinięte mięśnie tworzą nieznaczne wysklepienie w partii lędźwiowej.
Lędźwie: Mocne, ukryte pod w pełni rozwiniętymi mięśniami, które tworzą nieznaczną bruzdę wzdłuż kręgosłupa. Nieco krótsze od partii grzbietowej, nieznacznie wznoszące się w stronę zadu. Górna linia nabiera swojego charakteru dopiero u dorosłych psów, których mięśnie grzbietu i lędźwi są w pełni rozwinięte, wcześniej górna linia jest nieco spłaszczona.
Zad: Średniej długości, szeroki i muskularny; nieznacznie widoczne guzy kul-szowe i biodrowe. Szerokość równa lub nieznacznie mniejsza niż szerokość klatki piersiowej; nachylony pod kątem ~30° w stosunku do poziomu, linia zadu opadająca w kształcie łuku w kierunku nasady ogona. Klatka piersiowa: Szeroka i głęboka. Rękojeść mostka na wysokości stawu barkowego, a linia mostka na wysokości łokcia; żebra długie umiarkowanie wysklepione.
Brzuch: Nieznacznie podciągnięty, nigdy w takim stopniu jak u greyhounda; umięśniony tak samo dobrze jak pachwiny i lędźwie.
Ogon: Osadzony umiarkowanie wysoko, pod kątem 45° w stosunku do górnej linii. W kształcie szabli, gruby i długi, sięgający do stawu skokowego, ale nie niżej. W spoczynku zwisa naturalnie, w podnieceniu trzymany nieznacznie powyżej górnej linii, „pracujący” na boki. W ruchu noszony na przedłużeniu górnej linii lub nieznacznie powyżej.
Kończyny przednie: Mocne jak pozostałe partie ciała, o solidnym kośćcu i umięśnieniu, proporcjonalne do wielkości psa. Oglądane ze wszystkich stron proste i równolegle ustawione.
Łopatki: Proporcjonalne, bardzo mocne, doskonale, lecz nie przesadnie umięśnione. Łopatki ustawione pod kątem 45° w stosunku do poziomu.
Ramiona: Średniej długości, proporcjonalne do całości. Mocne i bardzo umięśnione, ustawione pod kątem 45° w stosunku do poziomu.
Łokcie: Mocne, pokryte mocną bardzo sprężystą skóra, pozbawioną fałd i zmarszczek. Przylegające do tułowia, wyglądające jakby były jego częścią.
Przedramię: Tej samej długości co ramię, pionowe, proste o mocnej kości, dobrze umięśnione.
Nadgarstek: Mocny, w linii przedramienia, bez wystających kości czy fałdów skórnych.
Sródręcze: Nieznacznie spłaszczone, o dobrym kośćcu, nachylone pod kątem 70-75° w stosunku do podłoża.
Łapy: Okrągłe, z mocnymi, krótkimi i zwartymi palcami. Mocne poduszki, pokryte czarną, szorstką w dotyku skórą.
Kończyny tylne: Umiarkowanie katowane. Mocne, silne, równolegle ustawione, dające wrażenie siły i wymaganej sprawności. Zapewniające odpowiedni napęd i decydujące o charakterystycznym ruchu.
Uda: Długość proporcjonalna do całości, mocne z w pełni rozwiniętym, plastycznym umięśnieniem. Kąt biodrowo-udowy bliski 100°.
Kolana: Ustawione w osi kończyny, kąt stawu kolanowego bliski 110°.
Podudzie: Mocne, nieco krótsze niż udo, lecz równie dobrze umięśnione.
Staw skokowy i śródstopie: Śródstopie krótkie, mocne, pozwalające na silny napęd kończyn. Staw skokowy mocny z dostrzegalną kością piętową. Kąt w stawie skokowym 140°. Śródstopie mocne, prawie w kształcie walca, prostopadłe do podłoża. Wilcze pazury jeśli są, należy usunąć.
Łapy: Podobne do przednich, jedynie nieznacznie mniejsze i szersze.
Krok/ruch: Zwinny i sprężysty; z zauważalną zmianą gdy psa coś zainteresuje – naprężona postawa i szybka reakcja, typowe zachowanie dla doga argentyńskiego. Krok spokojny, wyciągnięty kłus, z dobrym wykrokiem i dynamicznym napędem tyłu. W galopie widać całą energię i siłę jaką dysponuje pies. Kończyny w ruchu są prowadzone równolegle. Inochód niedopuszczalny, traktowany jako poważna wada.
Skóra: Jednolita, niezbyt gruba, gładka i elastyczna. Przylegająca do ciała, nie tworzy fałd, jedynie na szyi nieco luźniejsza. Skóra jak najmniej pigmentowana, z wiekiem jednak coraz wyraźniej. Przesadnie pigmentowana skóra jest niedopuszczalna. Preferować należy psy o pigmentowanych wargach i obwódkach oczu.
Szata:
Włos: Jednolity, krótki, prosty i gładki w dotyku, o długości 1, 5 do 2 cm. Podszerstek i gęstość włosa zależna od klimatu. W klimatach tropikalnych włos jest rzadki i cienki (powodując, że miejsca pigmentowane skóry są widoczne, co nie jest wadą). W zimnych klimatach włos jest grubszy i gęstszy, często z podszerstkiem.
Umaszczenie: Całkowicie białe; jedynie jedna czarna albo ciemna plama wokół oka jest dopuszczalna, jeśli nie pokrywa więcej niż 10% powierzchni głowy. W przypadku dwóch psów tej samej klasy, sędzia powinien wybrać zawsze bielszego.
Wysokość w kłębie: Psy: 62 do 68 cm, suki: 60 do 65 cm
