Wzorzec rasy FCI
Dog Argentyński
Dogo Argentino
Dr. Antonio Nores Martínez
„Proponując ideę, możesz tolerować fakt, że zostajesz w nią pochłonięty, ponieważ pasja jest motorem, jest siłą napędową idei; idee zrodzone bez pasji rodzą się martwe.”
Zapraszamy do zapoznania się ze wzorcem FCI rasy dog argentyński
Wersja polska: październik 2012
POCHODZENIE : Argentyna.
DATA PUBLIKACJI OBOWIĄZUJĄCEGO WZORCA : 10.11.2011.
UŻYTKOWOŚĆ : Pies do polowania na grubą zwierzynę.
KLASYFIKACJA F.C.I. :
Grupa 2 Pinczery, sznaucery molosy i szwajcarskie psy do bydła.
Sekcja 2.1 Molosy typu mastyfa.
Bez prób pracy.
POCHODZENIE : Argentyna.
DATA PUBLIKACJI OBOWIĄZUJĄCEGO WZORCA : 10.11.2011.
UŻYTKOWOŚĆ : Pies do polowania na grubą zwierzynę.
KLASYFIKACJA F.C.I. :
Grupa 2 Pinczery, sznaucery molosy i szwajcarskie psy do bydła.
Sekcja 2.1 Molosy typu mastyfa.
Bez prób pracy.
KRÓTKI RYS HISTORYCZNY Dogo Argentino:
Rasa ta pochodzi z prowincji Cordoba w centralnej Argentynie. Jej twórcą był dr Antonio Nores Martinez, ceniony chirurg (1907-1956). Do utworzenia nowej rasy posłużył się on dawnym „bojowym psem z Cordoby”, rasą znaną z siły i wytrzymałości, powstała z kojarzeń buldogów i bulterierów. Doktor Martinez wybierał spośród nich osobniki o białej maści, nożycowym zgryzie, ciężkich głowach i długich kufach. Psy te kojarzone były z buldogami, dogami niemieckimi mastyfami pirenejskimi, bulterierami, bokserami, dogami de Bordeaux i wilczarzami irlandzkimi. Każde takie kojarzenie dawało początek odrębnej rodzinie. W rodzinach tych dokonywano selekcji tak, że w roku 1947 rasa była już ustabilizowana pod względem wyglądu i genotypu. Wtedy też powstał jej wzorzec, przedstawiony na zebraniu Stowarzyszenia Myśliwych w Buenos Aires. Siła, wytrzymałość, węch i dowaga czynią z dogów argentyńskich najlepsze psy do polowania w sforze na dziki, pekari a także pumy i inne drapieżniki, zagrażające zwierzętom domowym, hodowanym na rozległym i zróżnicowanym obszarze Argentyny. Takie też było założenie doktora Antonio Noresa. W roku 1964 rasa została uznana przez Federacion Cinologicia Argentina i Sociedad Rural Argentina, które otworzyły dla niej księgi wstępne. Uznanie przez FCI miało miejsce w roku 1973. Było to możliwe dzięki ogromnej pracy, pasji i wysiłkom doktora Augustina Nores Martinez, brata twórcy rasy i instytucjonalnemu wsparciu FCA i Klubu hodowców rasy.
WAŻNE PROPORCJE :
Głowa typu mezocefalicznego, tzn. mózgoczaszka i kufa są jednakowej długości. Wysokość w kłębie jest nieco większa od wysokości w zadzie. Głębokość klatki piersiowe powinna stanowić co najmniej 50% wysokości w kłębie Długość tułowia jest maximum o 10% większa od wysokości w kłębie.
ZACHOWANIE/TEMPERAMENT Dog Argentyński :
Pies cichy, nigdy nie szczeka, gdy goni za zwierzyną ma doskonały węch i spryt. Jest wylewny, zwinny, mocny, krzepki i nadzwyczaj odważny. Nigdy nie może być agresywny wobec ludzi, na tę cechę zwracać trzeba dużą uwagę. Właściciela obdarza bezwarunkowa i nieograniczoną miłością.
Budowa ciała
Głowa:
Typu mezocefalicznego, wygląda na mocną i silną, linie profilu zbieżne.
MÓZGOCZASZKA : Czaszka : Krótka, wysklepiona w płaszczyźnie strzałkowej i poprzecznej. Co spowodowane jest dobrze rozwiniętymi mięśniami żwaczami i mięśniami szyi.
Guz potyliczny : Niewidoczny, całkowicie zakryty przez mocno rozwinięte mięśnie szyi.
Stop : Wyraźny, ale nie przesadnie głęboki ani ostro zaznaczony.
TRZEWIOCZASZKA : Tej samej długości, co mózgoczaszka.
Nos : Mocna, czarna pigmentacja, otwarte nozdrza.
Kufa : Mocna, jej długość jest równa długości mózgoczaszki. Profil wklęsły.
Wargi : Przylegające, o luźnych kącikach, nigdy nie obwisłe, czarna pigmentacja.
Uzębienie : Szczęki mocne i dobrze dopasowane, niedopuszczalny przodozgryz ani tyło zgryz. Zęby duże, zdrowe, mocno i równo osadzone w dziąsłach, bez kamienia nazębnego. Pożądane kompletne uzębienie. Zgryz nożycowy, dopuszczalny cęgowy.
Policzki : Duże, wyraźne, pokryte grubą skórą bez fałd.
Oczy : ciemne lub orzechowe, powieki pożądane czarne. Średniej wielkości, kształtu migdała, raczej frontalnie i szeroko. Wyraz bystry i ożywiony, ale jednocześnie stanowczy.
Uszy : Osadzone wysoko i równolegle, daleko od siebie, co spowodowane jest szerokością czaszki. Ze względu na użytkowość psa powinny być przycięte na długość nie więcej niż 50% naturalnej, stojące i trójkątne. Jeśli nie są przycięte, powinny być średniej długości, szerokie, grube, płaskie i zaokrąglone na końcach. Porośnięte gładką sierścią, nieco krótszą od tej na pozostałych partiach ciała; niewielkie plamki koloru na uszach nie powinny być uznawane za wadę. W spokoju obwisłe, zakrywają tylną część policzków. Przy pobudzeniu mogą być półstojące.
SZYJA : Gruba, mocna, wysklepiona łukowato. Skóra na spodniej stronie gruba, tworzy niewielkie fałdy, ale nie podgardle. Jej elastyczność spowodowana jest znaczna ilością luźnej tkanki łącznej.
Budowa ciała
Tułów:
Prostokątny; długość tułowia (od stawu barkowego do guza siedzeniowego) może być o 10% większa od wysokości w kłębie.
Linia górna : Z wysokim kłębem, łagodnie opadająca ku tyłowi, oglądana z boku w żadnym miejscu nie jest zapadnięta. Wzdłuż kręgosłupa widoczna jest bruzda pomiędzy silnie rozwiniętymi mięśniami grzbietu.
Kłąb : Szeroki, wysoki, wyraźny. Grzbiet : Szeroki i mocny, lekko opadający.
Lędźwie : Krótkie, szerokie, mocno umięśnione. Zad : Krótki i szeroki, lekko opadający.
Klatka piersiowa : Szeroka i głęboka. Oglądana z przodu i z boku spodnią krawędzią sięga łokcia. Pojemna klatka o długich i umiarkowanie wysklepionych żebrach zapewnia dobrą wydolność oddechową.
Brzuch : Lekko podciągnięty w stosunku do klatki piersiowej, ale w żadnym razie charci. Mocno napięte mięśnie brzucha i słabizny.
OGON : Długi, ale nie sięga dalej, niż do stawu skokowego. W spokoju zwisa swobodnie, przy pobudzeniu łukowato wzniesiony powyżej grzbietu.
Budowa ciała
KOŃCZYNY:
KOŃCZYNY PRZEDNIE Wygląd ogólny: proste, pionowe, palce krótkie i zwarte.
Łopatki : Bardzo mocne, o wyraźnym umięśnieniu, ale nie przeładowane. Ustawione skośnie.
Ramię: Tej samej długości, co łopatka, skośne.
Łokcie : Krzepkie, pokryte skóra grubsza i elastyczną, bez fałd czy zmarszczek, przylegające do klatki piersiowej.
Przedramię : Tak samo długie, jak ramię, prostopadłe do podłoża, proste, o mocnym kośćcu i mięśniach.
Nadgarstek : Szeroki, nie wystający poza linie przedramienia, bez zniekształceń kości czy fałd skóry.
Śródręcze : Trochę płaskie, lekko, ale nieprzesadnie nachylone względem podłoża.
Łapa : O krótkich i zwartych palcach. Opuszki grube, twarde, pożądane czarne.
KOŃCZYNY TYLNE : Wygląd ogólny: Dobrze umięśnione, krótkie śródstopie i zwarta łapa bez wilczych pazurów. Umiarkowanie kątowane.
Udo : Długość proporcjonalna do całość, mocne, z dobrze rozwiniętymi i widocznymi mięśniami.
Kolano: Dobrze kątowane.
Podudzie: Nieco krótsze od uda i równie dobrze umięśnione.
Staw skokowy i śródstopie: Ta część kończyny jest krótka i mocna, co zapewnia mocny napęd kończyn tylnych. Staw skokowy mocny, z wyraźną piętą. Śródstopie krzepkie, niemal cylindryczne, pionowe w stosunku do podłoża, bez wilczych pazurów.
Łapa : Podobna do przedniej, tylko trochę mniejsza i dłuższa.
Budowa ciała :
CHODY : Ruch żwawy i zdecydowany, wyraźnie ożywiony, gdy pies jest czymś zainteresowany; wtedy staje się bardziej naprężony i reaguje bardzo szybko, co jest typowe dla rasy. Stęp spokojny, kłus wyciągnięty, z dobrym wykrokiem i mocnym napędem, który dają kończyny tylne. Galop niezwykle dynamiczny i ukazujący całą energię. W każdym tempie ruch harmonijny, odpowiadający mocnej budowie psa. Inochód niedopuszczalny; stanowi poważną wadę.
SKÓRA : Zwarta, gruba i elastyczna. Połączona z ciałem warstwą luźniejszej tkanki podskórnej, dzięki czemu swobodnie przesuwa się, nie tworząc jednak fałd nigdzie poza szyją. Preferowane są psy o czarnej pigmentacji powiek i warg. Czarna pigmentacja skóry nie jest wadą.
SZATA SIERŚĆ : Jednolita, gładka, średniej długości (1.5 – 2 cm). W zależności od lokalnych warunków klimatycznych ma różna gęstość i grubość.
MAŚĆ: Jednolicie biała, dopuszczalne jedynie pojedyncze czarne lub ciemne znaczenie na głowie, uchu lub wokół oka, ale nie może ono zajmować więcej, jak 10% powierzchni głowy. W przypadku oceniania dwóch psów jednakowej klasy pierwszeństwo należy się temu, który jest bardziej biały.
Wielkość Dog Argentyński :
Wysokość w kłębie: Psy : 60 do 68 cm. Suki : 60 do 65 cm.
Idealna wysokość: Psy: 64-65 cm Suki: 62-64 cm
Przybliżona waga: Psy: 40-45 kg Suki: 40-43 kg
WADY: Wszelkie odchylenia od podanego wzorca powinny być uznane za wady i oceniane w zależności od stopnia nasilenia i wpływu na zdrowie i sprawność psa.
N.B. : Samce muszą mieć dwa normalnie wykształcone jądra, w pełni wyczuwalne w mosznie.
WADY DUŻE :
Słaby kościec i umięśnienie.
Niekompletna pigmentacja nosa u dorosłego osobnika.
Małe, zniszczone lub uszkodzone zęby.
Entropion, ektropion.
Zbyt jasne, okrągłe lub wypukłe oko.
Klatka piersiowa beczkowata.
Płaskie żebra, klatka piersiowa wąska dołem.
Klatka piersiowa niesięgająca łokcia.
Strome kątowanie kończyn.
Zad wyższy od kłębu.
Waga poniżej wzorcowej, nieodpowiadająca wielkości.
WADY DYSKWALIFIKUJĄCE :
Agresja lub lękliwość.
Wyraźne wady budowy lub zaburzenia charakteru.
Nos bez pigmentacji u psów w wieku powyżej 2 lat.
Nos czekoladowy.
Obwisłe wargi.
Przodozgryz lub tyłozgryz. Niebieskie oczy, oczy różnobarwne.
Głuchota.
Długa sierść.
Łaty na tułowiu.
Więcej niż jedna łata na głowie. Wysokość poniżej lub powyżej wzorcowej.
Brak typu rasy.
Nieodpowiedni wyraz płci.